3 Mart 2013 Pazar

Derin'i Beklerken

     37. haftam bitene kadar işe sürüklenerek gittim ve nihayet doğum iznine çıkmıştım. Sevgili annem, taaa Ankaralardan yalnız kalmayayım,canım sıkılmasın diye yanımıza gelmişti. Tabi bunda "Doğumun erken olabilir,bebeğin kafası beklenenden daha aşağıda" diyen doktorumun payı büyük. Günlerimiz Derin'le ilgili konuşmaktan ibaretti. Tabi anneciğimin örgülerini saymazsak :) Güç bela ben de bir ceket örebildim, Derin'in doğmasına bir gün kala biten...
     Hamileliğin son zamanları, her gün farklı şeyler hissediyordum. Bazen hiç bitmeyecekmiş gibiydi, bazense 9 ay çok çabuk geçmiş gibiydi.Mide yanmalarım,ayrıca midemdeki aşırı gaz bana zor günler yaşattı. Doktorumun da önerisiyle Gaviscon şurup kullandım ve gerçekten mucize bir ilaç.Ayrıca dolaşıma geçmediği, sadece fiziksel olarak etki ettiği için de son derece güvenilir. İlaç kullanmayı sevmeyen biri olarak, hele ki hamileliğimde, vitaminleri saymazsak, tabiri caizse Gaviscon şişesinin içine düştüm."Bebek saçlı doğacak, o yüzden miden bu kadar kötü" diyenlere de burdan selam ederim.Ayrıca saygılarımı sunarım, çünkü ben  "Doktorlar mide yanmasının bununla ilgisi yok" diyorlar diye ahkam keserken onlar gitmiş de dönüyormuş bile o yollardan..Derin, benim,yakın çevremin, hatta onu tüm görenlerin; hayatlarında gördüğü en saçlı bebek!!
     Doğumu bekliyorduk ve en ufak sancıyı bile "acaba?" diye sevine sevine karşılıyorduk..ama Derin'in aramıza katılışı malesef normal yolla olmadı, diğer yazımda da anlattığım gibi..Gün geldi bir alışveriş merkezinde 5 saat aralıksız dolaştım,yürüdüm, doğum kolaylaşır ve yürümek belki doğumu tetikler diye ama nafile...
     Daha önce evde bu kadar durmamış biri olarak, doğumdan önceki 3 haftayı evde geçirmek oldukça zor oldu.(Sonrası da aynı tabii) Bir de karnım çok büyük olduğundan ve yürürken,konuşurken nefes nefese kaldığımdan dolayı her gün gezmeye çıkamıyorduk.Bu süreçte gerek bizi evine davet edip kafa dağıtmamıza vesile olan,gerekse bize gelip yalnız bırakmayan tüm dost ve akrabalarımıza buradan teşekkürü borç bilirim :)
     Hamileliğimin tadını çıkarmamı söyleyen arkadaşlarıma içten içe kızsam da, hamileliğimde mide problemlerimden,ağırlaşmaktan ve duygusal dalgalanmalarımdan ne kadar şikayet etsem de şimdi anlıyorum ki gerçekten tadı çıkarılması gereken eşsiz zamanlardan biriymiş.Hep söylerlerdi, sonrasında özleniyor diye...Evet minik kızımın karnımdaki tekmelerini,hareketlerini gerçekten özlüyorum.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder